Marco Borsato over Jij

14 juni 2017 11:50 | amusement | Door Televizier

© Sander Stoepker, EO

Zes ouders zingen in Jij&ik met hun kinderen een liedje voor War Child. Angela Groothuizen, Victor Reinier en Shaker begeleiden de koppels. Marco Borsato presenteert de avond samen met Tooske Ragas.

Door: Marjolein de Jong

Jij&ik is een vrolijke avond. Is dat een ­bewuste keuze?

“Het tonen van zielige beelden tijdens dit soort wervende televisieavonden kan heel effectief zijn, maar wij focussen ons bewust op het positieve. Dat doen we in de War Child-hulpprogramma’s ook: we werken aan het gezonde stukje van het kind, in plaats van ons op de problemen te richten.”

Waarom sluit deze tv-avond zo goed aan bij War Child?

“Als je de ouders en kinderen ziet zingen realiseer je je hoe fijn en belangrijk het is om zo’n ouder-kindband te hebben. Veel oorlogskinderen moeten die missen. En muziek is een van de belangrijkste middelen waarmee War Child werkt. We zien al meer dan twintig jaar, dag in dag uit, dat kinderen zich door middel van muziek weer veilig en ontspannen voelen en in contact met hun gevoel komen.”

Je bent achttien jaar ambassadeur, hoe blijf je gemotiveerd?

“Ik probeer elk jaar voor War Child een reis te maken. Als je de prachtige effecten van de methodiek met eigen ogen ziet, wil je dat onder de aandacht blijven brengen. Want om het werk voort te zetten, hebben we ‘friends’ nodig.”

Kun je voorbeelden noemen waaraan jij hebt gezien dat de methodiek werkt?

“In een kamp in Ingoesjetië, bij de grens met Tsjetsjenië, wierp een moeder zich aan mijn voeten en zei: ‘Dankjewel, mijn kind sprak al maanden niet, maar door jullie is ze weer gaan praten.’ Het meisje was vrolijk aan het touwtjespringen, met een coaxkabel nota bene. Ze was niet meer bang voor helikopters die overvlogen. Er zijn veel kinderen die door onze methodes durven praten over wat ze is overkomen. Zo was ik de eerste aan wie een jonge kindsoldaat vertelde dat hij zijn beste vriendje had ­moeten vermoorden. Ik richt mij vooral op de gebieden die door de media zijn vergeten of waar de situatie zeer nijpend is, zoals nu weer in Oeganda. Daar waren we de programma’s aan het afbouwen, tot er een enorme vluchtelingenstroom uit Zuid-Soedan kwam. Daar is voor ons nog voldoende werk te doen.”

Heb je ook de langetermijneffecten gezien?

“Je ziet dat kinderen die bij ons in het programma zijn geweest zich ontwikkelen tot even­wichtige volwassenen. De geweldspiraal is doorbroken omdat wij ze hebben geleerd dat er ook een andere manier  is om problemen op te lossen. Ook zie je vaak dat zij zelf trainers worden. De kennis vermenig­vuldigt zich.”

Jij&ik, woensdag 14 juni 20.30 • NPO 1

Meer over