Column | Nazorg

10 maart 2012 00:05 | columns | Door Televizier

We zijn bijna klaar met de opnames van de eerste serie van ‘Mijn leven in puin’. Wekelijks trokken we ruim 1,1 miljoen kijkers met het programma waarin we mensen met een dwangmatige verzamelwoede helpen hun leven weer op de rails te krijgen.

Het was misschien wel het heftigste project waaraan ik tot nu toe heb gewerkt. We stappen totaal onverwacht iemands leven binnen en zetten dat volledig op z’n kop. Voor de hoofdpersonen is het een soort shocktherapie. In eerste instantie zeggen de meesten dan ook nee, wanneer ik voor hun neus sta.

Tot nu toe is het twee keer gebeurd dat iemand bleef weigeren om mee te werken. Dat respecteren we uiteraard, en die opnames worden niet uitgezonden, hoe jammer dat voor alle partijen ook is. Degenen die we wel over de streep konden trekken, hebben daar tot nu toe geen spijt van. Het is bijzonder te zien hoe mensen de knop kunnen omzetten.

Na vier loodzware dagen zien ze dat hun volgestouwde huis weer bewoonbaar is geworden en lijkt hun hoofd ook ‘leger’ te zijn. In de maanden daarna laten we hen uiteraard niet in de steek; we willen voorkomen dat ze terugvallen in hun oude gedrag. Psycholoog Barbara Nanninga en professional organiser Manita Overweg houden daarom intensief contact met ze en sommige mensen gaan een therapeutisch traject in. Na de opnames begint eigenlijk pas het echte werk, maar ik ben er trots op dat we met het programma een flinke zet in de goede richting hebben kunnen geven.

Peter van der Vorst is tv-producent, royaltydeskundige bij RTL Boulevard en presenteert Van der Vorst Ziet Sterren en Gepest. Hij schrijft over tv maken en tv kijken. U kunt reageren via Twitter @petervdvorst