Werkloze vijftigers komen maar moeilijk aan de bak in Nederland. Omroep MAX helpt deze groep een handje met het nieuwe programma Senior stagiair. Hierin lopen enkele vijftigplussers zonder baan zes weken stage bij een jong bedrijf. Een van hen is de 56-jarige Carla Polk.
Carla Polk werkte 35 jaar als secretaresse/receptioniste bij diverse bedrijven en organisaties, totdat vijfenhalf jaar geleden haar man overleed. De Purmerendse raakte in de ziektewet en kwam sindsdien niet meer aan de bak. Onbegrijpelijk, vindt ze. “Want ik heb een flinke dosis kennis en ervaring. Bovendien ben ik uit de kleine kinderen en dus ook nog eens hartstikke flexibel.” Honderden sollicitatiebrieven schreef ze tot nu toe. “Steevast krijg ik te horen dat ik niet in het team pas. Hoe kunnen ze dat nou aan mijn cv zien?” Carla weet wel beter: “Ik ben gewoon te duur, terwijl ik best voor een lager salaris wil werken. Ik wil gewoon weer aan de slag. Ik ben mantelzorger, dus zit zeker niet stil. Maar ik mis het werk en wat daarbij komt, zoals bijvoorbeeld collega’s.” Ze besloot mee te doen aan Senior stagiair. “Ik dacht: ik reageer gewoon, wie weet wat het oplevert.”
XITE
Carla werd gekoppeld aan de digitale tv-muziekzender XITE in Amsterdam. “Ik had er nog nooit van gehoord, mijn zoon wel.” Enigszins nerveus, maar tot in de puntjes voorbereid ging ze op sollicitatiegesprek voor de functie van parttime officemanager. “Daarvoor moest ik naar een locatie waar mijn man vroeger had gewerkt. Dat gaf het gesprek wel een extra lading. Bovendien werd het gefilmd, dat was ik niet gewend. Gelukkig viel het mee en was het een leuk kennismakingsgesprek.”
Ontbijtvergadering
De volgende dag moest ze meteen beginnen. “Hartstikke spannend vond ik het, maar dat heb ik natuurlijk niet laten merken.” Al op de eerste dag werd ze voor de leeuwen gegooid. “Ik stapte op mijn eerste dag gelijk een ontbijtvergadering in. Toen iedereen om negen uur kwam binnenlopen, keken ze me allemaal vreemd aan: wat doet die mevrouw hier? Vervolgens moest ik mezelf voorstellen. In het Engels, want dat was de voertaal daar. Ik zweette peentjes, maar het ging me vrij goed af. Iedereen reageerde vriendelijk en aardig.” Haar eerste werkweek vond ze ‘best heftig’. “Ik wil het meteen goed doen, maar dat is lastig als je de namen van alle vijftig medewerkers niet kent en geen idee hebt op welke afdelingen ze zitten. Wel werd ik kort ingewerkt en kon ik voor vragen altijd bij iemand terecht.”
Notitieblok vs laptop
Na twee weken had ze haar draai gevonden. “Ik voelde me op mijn plek en had mijn werkzaamheden door. Omdat bezoekers zich bij mij moesten melden, ontmoette ik heel veel verschillende mensen.” Ook het contact met haar veel jongere collega’s verliep probleemloos. “Ik geloof niet dat ze me zo’n vreemde eend in de bijt vonden. Nou ja, soms misschien. Bijvoorbeeld tijdens de lunch als ze elkaar wilde uitgaansverhalen vertelden. Of wanneer ik mijn aantekeningen op een notitieblok maakte, terwijl iedereen een laptop gebruikte. Daar moesten ze wel om lachen.”
Pitch
Een pitch presenteren, vond ze ‘het engste’ om te doen. “Doodnerveus was ik, want ik had dat nog nooit gedaan. Ik heb er de hele nacht van wakkergelegen, maar na afloop kreeg ik alleen maar positieve reacties.” Na zes weken zat de stage erop. “Jammer, want het smaakte naar meer. De directeur was in ieder geval zeer tevreden over mij. Zelf vond ik het ook een leuke en leerzame ervaring. Maar belangrijker nog: ik voelde me nuttig. Mensen in mijn omgeving zeiden ook dat ik er beter uitzag, omdat ik zo enthousiast was.” En nu? “Inmiddels ben ik weer aan het solliciteren, maar dat heeft nog niets opgeleverd. Ik hoop dat werkgevers massaal naar dit programma kijken en denken: die Carla moeten we maar eens uitnodigen.”
Senior Stagiair, woensdag - 22.15 uur NPO 1
