Column | Doe Eens Gek

30 mei 2011 12:08 | columns | Door Televizier

U kijkt geen Veronica, want u bent Televizierlezer. Televizier en Veronica zijn gescheiden universums. U bent het fatsoensfundament van de Nederlandse tv-kijker en dat is goed.

Dat de programma’s van Veronica in Televizier worden afgedrukt is alleen maar vanuit een volledigheidsdrang, maar in feite verspilling van inkt en papier. Maar als columnist heb ik de taak om met gevaar voor eigen goede smaak op onderzoek te gaan in het Sodom en Gomorra van de Nederlandse tv om voor u de pareltjes op te diepen. En ik heb wat gevonden. Het vereist wel wat moed en doorzettingsvermogen van uw kant om deze parel te kunnen bekijken. Gelijk maar door de zure appel heen. Ik zeg: Johnny de Mol. Niet gelijk stoppen met lezen, nu even doorgaan. Ik weet, Johnny de Mol is voor u de vertegenwoordiging van alles wat u verafschuwt op tv, maar geef me een kans.

Ik zeg: Verstandelijk Gehandicapten. Hier blijven! Vergeet Downesty en al die andere goedbedoelde maar mislukte manieren om onze geestelijk minderbedeelde medemens in het zonnetje te zetten. Als u mij vertrouwt, dan pakt u op dinsdagavond rond half negen de afstandsbediening en gaat u gewoon het avontuur aan. Niet schrikken als ineens Lange Frans in beeld verschijnt en u al uw reflexen in bedwang moet houden om niet weg te zappen. Ik weet het, er is moed voor nodig om een 30 seconden lange promo van het smakeloze M!lf helemaal uit te zitten, maar het is de moeite waard. Want na een schreeuwerig commercialblok bent u zomaar getuige van een van de laatste stukjes liefdevolle authenticiteit op de Nederlandse tv: Down met Johnny rocks!.

De verstandelijk gehandicapten Mike en André zijn op zoek naar leden voor hun rockband The Garden of Love. In de eerste aflevering spelen ze een soort Idolletje om een drummer te vinden. Met één groot verschil: het is ontzettend leuk. Mike en André zijn eerlijk, oprecht, respectvol en aanstekelijk. Er zit geen effectbejag in de montage, geen slow motion, geen clichémuziekjes, geen tranentrekkerij. Kom daar nog maar eens om tegenwoordig. Drummer Niels, die trouwens echt goed drumt, verklapt in zijn eerste zin aan Johnny dat hij zijn leven lang gepest is en dat hij nog nooit vrienden heeft gehad. En hij wordt uitverkoren. Mooier wordt het niet op tv. Daar kunnen wij met z’n allen nog een hoop van leren. Over echtheid. En dat een verstandelijke beperking alleen een beperking is op verstandelijk gebied, niet op emotioneel en muzikaal gebied. Je gaat houden van Mike, André en Niels. En ja, je gaat houden van Johnny de Mol. Tijdens de aftiteling mag u van mij alweer terug naar de veilige wateren van Ned. 1 of 2, maar ik vind dat u het gewoon een keer moet proberen. Doe eens gek. Durf!

Meer over