Maaiveld - Aan de haal

24 november 2008 16:29 | columns | Door Televizier

Internet was vorige week jarig. Bestond twintig jaar. Gefeliciteerd en wat zijn we er blij mee. Wat heerlijk dat iedereen nu op elk moment van de dag met elkaar verbonden is. Of niet?

Vorige week had ik een column geschreven over Freek de Jonge. De essentie was dat het steeds moeilijker werd om in de nukkige Freek de Oude de briljante Freek de Jonge nog terug te vinden. De reacties op deze column op internet waren tamelijk enorm en ik schrok daar zelf een beetje van.

In de reacties werd vooral ingegaan op de negatieve kant van de column, die ik zelf bij teruglezing eerlijk gezegd zelf wel wat te scherp gesteld vond. Het gevaar bij columns schrijven is dat de nuance soms lijdt onder de amusementsdwang met het gebruik van pittige uitspraken.

Veel mensen gaven mij overigens gelijk, anderen helemaal niet en velen wisten niet eens wie ik was en vonden mij alleen daarom al een enorme eikel.

Eerlijk gezegd kreeg ik bij de ongenuanceerde steunbetuigingen naar mijn kant juist een ongemakkelijk gevoel. Bijna alsof ik de munitie gaf voor een hetze. Dat is niet de bedoeling.

De bedoeling van zo’n column in Televizier is niet om één of andere kruistocht te beginnen, maar om de lezer ergens opmerkzaam op te maken, een kijkje achter de schermen te geven, programma’s te beoordelen en af en toe een vrolijke relativering over tv te maken. Maar als het ineens massaal op internetfora besproken wordt, lijkt het een ander ding te worden.

Het is niet mijn intentie om voorop te lopen in de strijd tegen wie dan ook, maar meer vanaf de zijlijn af en toe wat te roepen. Soms met inhoudelijke relevantie, soms gewoon onzin.

Het geheel geeft eens te meer weer aan dat internet een medium is dat met zaken op de loop kan gaan zonder dat je dat wilt. En dat internet een virtuele wereld herbergt vol intelligente, grappige en kritische mensen, die samen met even zo veel treurigmakende sneue randdebielen vanuit de veilige anonimiteit de dagelijkse sleur wat kleur proberen te geven. Waar zou die behoefte toch vandaan komen om onder een gefingeerde naam de hele dag maar te reageren op de waan van de dag? Wonderlijk.