Even voor het beeld. Het is half tien 's avonds en ik zit buiten in een zwoel zeewindje met mijn laptop op schoot, terwijl bontgekleurde papagaaien om me heen vliegen met op de achtergrond het geluid van de krekels gemixed met een branding die tegen de met maanlicht beschenen enorme verticale kliffen van de Great Ocean Road in het zuiden van Australië aanbeukt. Mooier kan ik het niet maken.
Vanochtend was hier the Annual Life Savers Carnaval. In Australië heeft elk stranddorp zijn eigen strandwachtenclub en kunnen kinderen elke zaterdagochtend meedoen en allerlei certificaten halen om Live Saver te worden. En elk jaar hebben die een grote strandwachtenwedstrijd. De winnaars van deze plaatselijke strandwachtkampioenschapen mogen meedoen aan de landelijjke strandwachtkampioenschappen.
Strandwacht zijn is echt BIG in Australië. Stel je voor; een strand met 1500 David Hasselhoffs van alle leeftijden. Er liepen David Hasselhoffs van 30 jaar rond, maar ook van 75 plus. Allemaal in een te klein zwembroekje, bronzen huid, schouders twee keer zo breed als de heupen en een kaakkijn zo vierkant als een... een... heel erg vierkante kaaklijn.
Het is geen goede plek voor een man van 47 die wegens zijn steeds meer uitdijende lijf (heupen inmiddels twee keer de schouders, een zwembroek als een zeppelin, spierwitte buik, met roodverbrande armen en een kaaklijn als een... een... als een kaaklijn die min of meer direct over loopt in het rugvet) toch al met niet zo veel zelfvertrouwen in zijn zwembroek het strand oploopt. Voor het eerst deze vakantie wilde mijn vrouw ineens de videocamera bedienen.
De meerkamp bestond uit merkwaardige wedstrijdjes: met een badmuts op sprinten door het mulle zand; in grote reddingsboten door de branding heen ploeteren, kanoën op een surfplank, een sprint trekken tot de bekende grote gele banaan, die ergens op de grond lag, die zo snel mogelijk met een touw om je enkels heen doen, dan de golven in duiken en wie dan het eerst op een grote boei zit. En allemaal bloedserieus.
Ik zat helemaal klaar voor met name de sprint door het mulle zand bij de categorie dames tot dertig jaar, maar tot mijn teleurstelling zien de vrouwelijke lifesavers in Australie er ook allemaal uit zien als David Hasselhoff. Zelfde stroere kaaklijn, zelfde schouderbreedte en iets te korte benen. Ik had me bij de finish opgesteld om de vrouwen in de badpakken op te wachten en was voorbereid op de bekende beelden uit Baywatch als Pamela Anderson ging hardlopen. Het viel nogal tegen.
Allereerst waren de welvingen toch van een hele andere orde dan die bij Pam en zaten ze vooral rond de bovenarmen en ten tweede liepen de vrouwen niet in slow motion, zoals Pam altijd deed. Altijd als het spannend werd bij Baywatch en iemand stond op het punt te verzuipen ging Pamela vertraagd de zee in rennen. En ze keek altijd ook heel ontspannen. Ik moest het doen met een groep in grote gemene grimas vertrokken gezichten, die zo op mij afrennend nog het meeste deed denken aan een aanval van de Orks uit Lord of the Rings. Weer een droom in duigen.
