Maaiveld - De Orks van Oranje

4 juni 2008 17:59 | columns | Door Televizier

Het gaat weer beginnen. Het EK. Oranjekoorts. Oranje opblaasletters bij de C1000 scoren. Dat soort dingen. Iedereen heeft wel een voorstelling over hoe beschaving er ongeveer uit ziet. Maar EK's en WK's voetbal verstoren dat beeld.

Ik was erbij twee jaar geleden in Leipzig toen het Nederlands elftal daar speelde. Honderden oranje dikke mannen met een Heineken toeterhoed op hun hoofd in een plastic Bavariabroek met een staart, is al geen verheffend gezicht.

Honderden oranje dikke mannen, die boos worden omdat ze die toeterhoed allemaal bij de ingang van het stadion moesten afgeven, maakt dat beeld niet vrolijker. En na afloop een oranje dikke toeterhoedman uit zijn vel zien springen omdat hij zijn toeterhoed niet terugkreeg ging daar nog even onderdoor.

Ik citeer even zijn tekst tegen de keurige Duitse spullenbewaarder: "Ich habe zwei toeterhute aan dir gegeben en jetzt hab ik nog mal eine toeterhute!!! Ich wil mein zwei toeterhuten zuruck, ja, verstehen sie das?!! Zwei toeterhute und das ist deín problem, ja?!!!" En stel je deze monoloog voor, op een volume waarbij je echt geen toeterhoed nodig hebt, door een hevig zwetende man in een oranje pluche konijnenpak en je hebt een beeld.

Toen ik na de wedstrijd in Leipzig de vele vriendelijke uitnodigingen voor erotische tafeldansgelegenheden van mij af moest slaan en vanaf een terras mijn volkomen laveloze landgenoten aan mij voorbij zag trekken heb ik vurig gehoopt dat er voor de duizenden speciaal ingevlogen voormalig Oostblokhoeren toch een soort van Arbowet zou moeten bestaan waarbij Oranje-fans geweigerd mogen worden. Al kan de combinatie van een dronken Oranjefan met oranje opplakbakkebaarden met pippipruik én een werkende erectie door mijn hersenen sinds die zondag niet meer gemaakt worden.

Waarom 10 duizenden oranjefans zelfs zonder kaartje het Nederlands team achterna reizen voor een wedstrijd blijft voor mij een evolutionair mysterie. Is het net als de trek van de gnoes? Alsof je in een reuzejostiband verzeild bent geraakt, maar dan de niet-muzikale en vooral minder intellectuele tak daarvan.

Terwijl ik een biertje dronk, vonden 6 vadsige, zeg maar vette roodverbrande mannelijke veertigers het nodig om gekleed in een oranje minibikini mijn netvliezen permanent te beschadigen. Het zijn de momenten dat je ineens denkt dat het goed is om een schilderij van Jeroen Bosch in de babykamer te hangen om je kinderen vast te laten wennen.

Toen bij het passeren van een Leipziger grijze dame van een jaar of zestig een oranje mannenkoor massaal besloot te gaan zingen; 'Daar muss ein Piemel in, daar muss ein Piemel in', werd ik toch echt een beetje verdrietig. Het moet natuurlijk zijn: 'Da muss einem Piemel in, einem Piemel!' Derde naamval, heren, leer dat nou eens! Het waren mannen die eruit zagen alsof ze in ieder geval nooit op eigen kracht, zonder er voor te betalen ooit ergens een piemel in hebben mogen doen.

Het is dat moment geweest dat het begrip Untermensch een nieuwe betekenis kreeg en bij mij serieus de gedachte op kwam dat het misschien toch beter was geweest dat Duitsland de oorlog had gewonnen. Het EK gaat beginnen. Veel plezier gewenst.