Zo'n 30 km onder Chang Mai in Thailand, 37 graden met een luchtvochtigheid van 76%, net terug van een lange zwetende dag met oranje geklede kale monniken, walmende Tuktuks, gouden Buddha's met zware wierook, de smaak van Pad Thai en rode curry nog herkenbaar in het oprispende maagzuur, op mijn netvlies de 283.000 potentiële souvenirs, waarvan de helft ook bij de Xenos te koop en de andere helft een grappig bedoeld t-shirt was en mijn kinderen die hun naam op een rijstkorrel hebben laten graveren, is het een tamelijk surrealistische ervaring om een column voor Televizier te schrijven over House, de ziekenhuisserie op SBS 6.
De leukste kijktips
Glass
Hitman's Wife's Bodyguard
Laatst heb ik op dvd in 5 dagen het hele eerste seizoen (24 afleveringen) erdoorheen gejaagd. Totaal verslaafd. Per minuut nog meer onbegrijpelijke medische termen geslikt dan vroeger bij ER. Na mijn marathon sta ik in dubio. Is House nu een hele intelligente briljant gemaakte topserie of is het eigenlijk niet meer dan één grote voorspelbare load of shit?
Shit
Argumenten voor load of shit. Er gaat eigenlijk nooit iemand dood. Élke aflevering rennen House en zijn assistenten in een moordend tempo in één camerashot door ziekenhuisgangen en analyseren op een van de pot gerukte manier tegelijk de ziekte van die afevering (doet denken aan die magnifieke rijden-met-brancard-door-klapdeuren-scenes in ER).
Leven en dood
Élke aflevering weer is er een moment dat de patiënt in kwestie helemaal op tilt slaat en begint te trillen en te shocken en vanuit diverse lichaamsholtes iets goors begint te spuiten, waarbij er enge wonden of puisten ontstaan en ze meestal ook in een coma raken. Élke aflevering (rond de 35ste minuut) moet er een beslissing op leven en dood gemaakt worden, en dat doet House dan ook, maar iedereen is er tegen want het is totaal onverantwoord, maar House doet het toch en redt daarmee elke keer het leven van de patiënt, die hij zelf nóóit vantevoren wil spreken.
Onaardig
Élke aflevering heeft hij ruzie met Cuddy, de directrice van het ziekenhuis en met zijn assistenten, die hem eigenlijk allemaal haten, maar eigenlijk ook weer niet. Élke aflevering weer hoop je dat House iets aardigs tegen iemand zegt en hij doet het nooit. Deze serie is verdorie nog voorspelbaarder dan Nijntje.
Topserie
En toch is het een topserie. Why? Hugh Laurie, de acteur die House speelt. Nog nooit iemand gezien die zo geweldig tot op het bot kan beledigen. Het geestelijk kapot maken van mensen tot kunst verheven, maar altijd gelijk heeft zelfs als hij ernaast zit.
Contactgestoord
Las laatst dat Laurie in het dagelijks leven ook min of meer depressief en contactgestoord door het leven gaat en zichzelf opsluit. Begrijpelijk. Hij vindt waarschijnlijk zelf ook dat de format veel te voorspelbaar is en schaamt zich kapot dat hij er nog aan meedoet, maar zit gevangen in de rol van zijn leven, wetend dat hij hierna nooit meer een rol van betekenis gaat spelen. Swiebertje-effect noemden we dat vroeger. Iedereen houdt van House, omdat we allemaal diep in ons hart weten en hopen dat hij toch heel sympathiek is. En we blijven net zo lang kijken totdat hij dat een keer laat zien. Briljant gevonden.
