Maaiveld - Mag het een onsje meer zijn?

1 april 2008 17:38 | columns | Door Televizier

Even voor het beeld. Manly Beach in Sydney: strand, surfgolven, terrasjes, knappe in bikini joggende vrouwen, 25 graden. Dat u even weet waar ik uithang.

Ik zag op YouTube het Vegan Streakerfragment en las later dat Paul de Leeuw het proces bij De rijdende rechter gewonnen heeft. En terecht. Streaken in je onderbroek is geen streaken. Het is weer een typisch vegetarisch staaltje van een vleesvervangend product. Met streaken hoor je helemaal naakt te zijn. Kom op zeg. Weten we nog de streaker tijdens de Wimbledonfinale met Krajicek?

Stel dat die vrouw in een bikini over het heilige gras was gelopen, dan waren we het toch allang weer vergeten? Als je een punt wil scoren als streaker dan ben je naakt.

De Vegan Streaker is een blamage voor het streakersgilde. Straks lopen er streakers in driedeliggrijs over het binnenhof te streaken. Martelaren en protesten moeten voldoen aan vaste regels, anders blijft er niks over. Marktvervaging.

Stel dat Jezus was gestorven op een tweezitsbank? Of de Maagd van Orléans veroordeeld was tot een Finse sauna? Dan waren ze weggezakt in de vergetelheid. Stel dat Feyenoordsupporters ineens gaan schreeuwen: Hamas, Hamas, de Joden op het gras? Dan is de lol daar toch ook wel een beetje vanaf. Taartengooiers die een petitfourtje werpen? Demonstranten op straat die door megafoons roepen: ‘DIT IS EEN STILLE TOCHT!!!?’ Palestijnse zelfmoordenaars die in een Israëlische bus een sterretje afsteken? De politiebond die de wedstrijd FC de Bilt 9 - Schubbekutterveen 6 weigert te begeleiden? Kortom, streaken doe je in je blote reet.

In het fragment van Mooi! Weer De Leeuw zag je bijna in het hoofd van Paul de Leeuw dat hij wist dat hij tv-geschiedens kon gaan maken. Hij wist niet hoe snel hij de bewakers die de man wilden afvoeren terug moest roepen.

Toen de streaker plotseling voor zijn neus stond wist hij dat hij in potentie een hoogtepuntje in De wereld draait door zou worden, dat hij op YouTube een internationale hit in handen had, dat hij het TV-moment van 2008 in zijn zak had, áls hij het maar goed uitspeelde. En als Paul de Leeuw ergens goed in is, dan is het wel een moment goed uitspelen en hij deed wat hij moest doen om het legendarisch te maken. Puur vakmanschap.

Als een roofdier klaar voor de kill van zijn prooi wist hij de streaker precies op zijn zwakke punt te pakken. Het broekje. Geen vragen naar wie de man was of wat de beweegredenen waren, geen kans geven de sympathie van de kijker te krijgen, nee, gelijk de broek uit. Een korte maar gerichte en rake beet in de halsslagader.

En toch, toen ik me realiseerde dat als straks het TV-moment van het jaar wordt dat Paul de Leeuw bij een enigszins gestoorde, sneue vegetariër voor een miljoenenpubliek de broek van zijn billen afstroopte en hem in zijn blote piemel de coulissen in joeg, dacht ik, kom, ik blijf nog even in Australië.