Leest u wel eens de aftiteling van een programma? Bent u geïnteresseerd in wie de regie had, wie de rekwisieten heeft aangeleverd? Wie de lampen heeft opgehangen en de microfoons heeft aangezet? Waarschijnlijk niet hè?
Tegenwoordig kun je de aftiteling ook helemaal niet meer lezen, want het schiet zo snel onder in het beeld voorbij dat het onmogelijk is om er iets van mee te krijgen.
De meeste programma's gaan tijdens de aftiteling vaak ook gewoon nog door, want het is bekend dat als je alleen een aftiteling in beeld laat zien, iedereen al weggezapt is. In de strijd om de kijker komen commercials en aankondigingen ook al vaak niet meer tussen programma's in, want dan is de kijker gelijk weg. Aftiteling op tv is daardoor een uitstervend fenomeen.
Jammer toch wel. In de bioscoop is bij een film vaak de aftiteling zo lang dat het bijna een tweede hoofdfilm is. Meestal zit daar de muziekscore van de film onder en kun je nog even in het donker nagenieten en je tranen even discreet laten opdrogen voor je weer onder de mensen komt. Let trouwens op, dat heel vaak bij een film als de naam van de componist in beeld komt de muziek een stukje harder wordt.
Legendarisch grappige aftitelingen zaten in de films van Monty Python, met name Jabberwocky. In deze film komt er op een moment een eland (moose) voor. In de aftiteling wordt daar zeker een paar minuten aandacht aan besteed. 'Man who held Moose in the second scene', 'Catering Moose', 'Personal Moosetrainer', 'Make-up Moose', 'Moose stunt stand-in', 'Moose dialogue coach', etc.
In Finding Nemo is de aftiteling ook buitengewoon grappig. Steeds komen er grappige visjes voorbij en helemaal aan het eind verschijnt er een heel klein visje en een enorme vis en ineens gaat de bek van die kleine vis open en die wordt zo groot dat de grote vis in één hap weg is. Hebben we met de kinderen nog beeldje voor beeldje afgedraaid (aanrader!). Maar bij tv is de aftiteling van de echte films tegenwoordig gereduceerd tot 'Universal Pictures 1996' op een zwart beeld, maximaal twee seconden. Toch jammer.
Ik was zelf altijd gefascineerd door de engelse term 'boom-operator', die in mijn beleving altijd alle knallen en explosies verzorgde. Tot ik erachter kwam dat de boom-operator ook in saaie interviews genoemd werd. Het blijkt degene te zijn die met een stok (boom) een microfoon boven zijn hoofd houdt zonder daarbij in beeld te komen.
Toch worden over aftitelingen hele oorlogen gevoerd. Wie er wel in mag en wie niet. Maar de enige die de aftiteling uitendelijk leest is natuurlijk alleen degene wiens naam zelf in beeld is en diens moeder. Ik wacht ook bij elk programma waar ik iets voor gedaan heb altijd even tot mijn eigen naam in beeld komt. Sneu he?
Heeft u nog tips over mooie of merkwaardige aftitelingen of dienen er andere zaken echt aangepakt worden, laat het me hieronder weten.
Tekst: Joep van Deudekom.
Idee: Joep van Deudekom.
Uitwerking: Joep van Deudekom.
Catering: Machteld van Rees.
Adviezen Nemo: Thijs van Deudekom.
Kledingadviezen: Machteld van Rees.
Storende factor: Bram van Deudekom.
