Beatlemania van binnenuit in Eight Days a Week

The Beatles kregen midden jaren zestig steeds minder zin om live op te treden, mede omdat ze niet meer boven het geluid van hysterisch gillende meisjes uitkwamen. In de documentaire The Beatles: Eight days a week uit 2016 van Hollywoodregisseur Ron Howard, blikken Paul McCartney, Ringo Starr en andere betrokkenen terug op de periode 1962 tot 1966. De invloedrijke groep uit Liverpool toerde toen bijna onafgebroken de wereld rond. Vanaf 1963 was Beatlemania een feit. Mooie archiefbeelden tonen hoe vier jonge muzikanten met frisse moed de gekte om hen heen met een flinke dosis humor tegemoet treden. Anno nu becommentariëren Paul en Ringo de unieke waanzin waarvan zij deel uitmaakten en vertellen hoe de buitenwereld de groep steeds meer als een attractie zag.

Laatste keer live

Veel beelden in deze documentaire zijn overbekend bij Beatlesfans, zoals het eerste optreden van The Beatles in The Ed Sullivan show of fragmenten van John Lennon die zich publiek verantwoordt omdat hij The Beatles populairder noemde dan Jezus. Maar wat deze film speciaal maakt, zijn de obscuurdere fragmenten. Mede dankzij oproepen op internet verzamelde de makers nooit-vertoonde (particuliere) beeldopnames. Het laatste shot van de documentaire is van 30 januari 1969 op het dak van Apple Records in Londen. Voor het eerst sinds 1966 treden The Beatles weer samen in het openbaar op. En ook voor het laatst.