‘Hello goodbye’ is aan zijn 100ste aflevering toe en verveelt nog geen moment. Televizier liep een dag mee met Joris Linssen.
Een blanke man van eind dertig staat met een hartvormige ballon met daarop ‘I love you’ in zijn ene en een roos in zijn andere hand, eenzaam bij een gate van Schiphol. Even verderop staan Joris Linssen, cameraman Maarten en geluidsman Menno (al vijftien seizoenen een team) met hun apparatuur in de aanslag.
Helle Goodbye
Wanneer een Thaise vrouw met een baby door de schuifdeuren komt, ontvouwt zich het bekende Hello goodbye-tafereel: blije mensen die elkaar innig omhelzen. Joris kijkt tevreden toe; hij heeft zijn werk dan al gedaan. En ons nationale luisterende oor is niet ontevreden over het gesprek met de man met de ballon. „Ook na vijftien seizoenen word ik nog steeds verrast. Veel mensen hebben meteen vooroordelen wanneer het gaat over een blanke man met een Thaise vrouw. Dat het om een postorderbruid gaat bijvoorbeeld, maar deze twee hebben elkaar ontmoet op een station in Nederland. Ze werden verliefd en kregen een kind. En nu mag zijn geliefde eindelijk voorgoed in Nederland blijven.”
Lesmateriaal
Vijftien seizoenen Hello goodbye leverden prachtige televisie op met heel veel gesprekken. Grappige, boeiende, maar vooral emotionele gesprekken met heel gewone mensen. Want, zo leert een ochtendje Hello goodbye: iedereen heeft een mooi verhaal. Aan Joris Linssen de taak dat verhaal er voor de camera uit te krijgen. En dat kost hem maar weinig moeite. Mensen staan over het algemeen te popelen om hun hart uit te storten bij de presentator. Het is zijn lot. Waar hij zijn gezicht ook vertoont, mensen beginnen te vertellen. Of er een camera in de buurt staat, maakt niet zo gek veel uit. Laatst nog trad hij ergens in het land op met zijn band Caramba, toen hij in de foyer een dame totaal onschuldig complimenteerde met haar twee tatoeages. Een dramatische uiteenzetting was het gevolg. „Die tatoeages had ze ter herinnering aan haar twee kinderen die ze allebei verloren had. En na afloop van het optreden vroeg een jongen om een handtekening. Hij had pas een ernstig auto-ongeluk gehad en was blij dat hij nog leefde.”
Gewone gesprekken
Niet dat Joris het erg vindt. Integendeel zelfs: „Ik luister graag.” En dat is misschien wel de clou, denkt de presentator. „In gewone gesprekken nemen mensen het vaak over. Als jij vertelt dat je iets ergs hebt meegemaakt, dan zegt de ander al snel dat ze ook zoiets hebben gehad. Als je goed wilt luisteren, moet je niet over je eigen dingen beginnen. Daarom gaan mensen ook vaak naar een psycholoog; die luistert wel.” Joris’ interviewtechniek is zelfs al lesmateriaal voor studenten. „Studenten journalistiek moeten mijn interviews helemaal uittikken om te zien hoe ik er met mijn vragen voor zorg dat mensen me vertrouwen.”
Nagelbijten
Redacteur Marjan is op zoek naar ‘nieuw materiaal’. Want zo werkt dat bij Hello goodbye: iemand anders dan Joris maakt het eerste contact. Zonder camera, anders schrikken de mensen zich een hoedje. Voor de baan van Marjan moet je wel tegen afwijzing kunnen, want lang niet iedereen is happig op ‘15 minutes of fame’. En dus krijgt ze veel en vaak nee te horen. En heel soms iets anders. „Nee, vrouwke, aan mij verkoop je niks”, zegt een Achterhoeker die denkt dat Marjan tv’s probeert te slijten. De redactrice tikt niet zomaar op willekeurige schouders. Na vijf jaar ziet ze in één oogopslag bij wie ze precies moet zijn. „Ik kijk naar hoe mensen staan, naar hun ogen, hun handen en of ze aan het nagelbijten zijn. Je kunt van mensen vaak afzien of er iets bijzonders met ze aan de hand is. Ik zag net een man staan met een oude knuffel; daar zit vast iets achter.”
Drie vragen
Marjan stelt maximaal drie vragen, te beginnen met: „Ik ben van Hello goodbye en vroeg me af op wie u staat te wachten”. Als ze denkt dat er meer in zit, komt Joris in actie. Hij praat op camera een kwartiertje met ze. En verdraaid, mensen die op het eerste gezicht niet bijster interessant leken, blijken dat na een kwartier wel te zijn. Het is de magie van Hello goodbye. Of van Joris Linssen; dat laten we in het midden.
Vernederlandst
Het volgende verhaal. En stomtoevallig weer een Nederlandse man met een Thaise schone. Er is nu echter een groot verschil: dit stel neemt afscheid. De dame moet terug naar haar moederland vanwege een verlopen visum. Hij ontmoette haar op vakantie, waar zij schoonmaakte in zijn hotel. Hij vroeg haar mee uit eten en van het een kwam het ander. Nu is ze volgens hem al zo vernederlandst dat ze gezellig mee klaverjast op de kaartclub. „Wat voel je nu ze bijna weggaat?”, vraagt Joris. „Of m’n keel wordt dichtgeknepen, of ik een lichaamsdeel verlies”, zegt de man geëmotioneerd. Na het onvermijdelijke afscheid loopt de vrouw richting de douane, haar geliefde ontroostbaar voor lange tijd achterlatend. „Dat was een mooi gesprek”, zegt Joris.
