Het leven zit soms vol verassingen. Onlangs bracht ik mijn kleine boef Lennon naar de peuterschool en reed even naar de bakker voor een lekker vers ontbijtje.
Op het moment dat ik naar binnen wilde lopen ging mijn mobiele telefoon. Michiel Veensta aan de lijn die me ontzettend feliciteerde. "Maar waarmee dan?" vroeg ik hem.
"Je bent fucking genomineerd voor de Zilveren Radioster!"
Ik geloofde hem in eerste instantie niet en dacht dat het een grap was. Hij zit namelijk doorgaans vol met grappen. Maar het bleek echt te zijn! Samen met Giel Beelen en Edwin Evers was IK genomineerd! Zelden voelde ik me zo trots.
Met een big smile reed ik naar huis om mijn vrouw te informeren over deze behaalde mijlpaal. Het leek wel alsof ik jarig was, althans zo voelde het. Een erorme waardering van al die lieve luisteraars die op me hebben gestemd. En ik had niet eens een campagne gevoerd of iets van die strekking.
Of ik hem ga winnen of niet maakt me eigenlijk niet uit. Als ik tussen twee koningen van de landelijke ochtendradio een nominatie heb weten te bemachtigen geeft me zo'n goed gevoel dat winnen in mijn ogen helemaal niet belangrijk is. Ik presenteer dagelijks een programma waarin de muziek voorop staat en het gesproken woord aanzienlijk minder is dan bij Evers en Beelen het geval is. Als de luisteraar mijn manier van presenteren tussen alle liedjes door zo weet te waarderen dat ik in aanmerking kom voor de Zilveren Radioster is dit voor mij het grootst mogelijke compliment.
De komende weken zit ik in ieder geval op rozen met deze nominatie. Mocht ik hem winnen, dan is het feest! Dan drink ik een week lang louter champagne en zal ik alle programma's die ik op 3FM presenteer met slingers behangen. Tot die tijd in ieder geval: een spannend muziekje!
