Realityseries rond het ziekbed zijn al jaren voer voor heftige discussies tussen voor- en tegenstanders. Komen programma's als Kinderziekenhuis en Ingang Oost, vanavond te zien op respectievelijk RTL 8 en Nederland 1, voort uit gezonde belangstelling of ziekelijke sensatiezucht? Hoe integer zijn de bedoelingen van de makers, hoe staat het met het recht op privacy van de patiënt?
Belangen van betrokkenen en televisiemakers staan op gespannen voet met elkaar als de camera's draaien in het ziekenhuis. Voor dokters en verplegers telt in de eerste plaats het belang van de zieke, maar de regisseur wil het zo aantrekkelijk mogelijk in beeld brengen en emoties opwekken zodat de kijkers niet wegzappen.
Onvoorziene gevolgen
Ziekenhuizen werken vaak mee uit oogpunt van naamsbekendheid en prestige. Patiënten geven meestal wel toestemming om zich te laten lmen ('Leuk, ik kom op tv!'), maar kunnen de consequenties (vertekende beelden, vertoning van fragmenten op internet en in bijvoorbeeld De wereld draait door) niet overzien en krijgen later soms spijt.
Er lijkt behoefte te zijn aan een betere regelgeving op dit gebied. Het Centrum voor Ethiek en Gezondheid vindt dat instellingen en zorgverleners duidelijke grenzen moeten stellen.
Geen sensatiezucht
Aan de andere kant: Ingang Oost en Kinderziekenhuis trekken gemiddeld per aflevering ruim een miljoen kijkers. Ze leven mee met de slachtoffers, herkennen zich in bepaalde situaties en steken er, volgens de samenstellers, wat van op. "We willen informatie overbrengen, we zijn niet sensatiebelust", zegt regisseur Kees van Harten van Ingang Oost.
Middeleeuwse praktijken
De tegenstanders kunnen zich troosten met de gedachte dat het vroeger ook niet alles was. In de middeleeuwen deden chirurgijnen hun bloederige snijwerk soms midden op het marktplein, omringd door een samengekomen massa nieuwsgierige toeschouwers. En denk maar niet dat de patiënt toen iets was gevraagd.
