Er was eens een schrijver in Hollywood, die een filmscript maakte over een heleboel giftige slangen aan boord van een personenvliegtuig. De verrassende naam: Snakes on a Plane.
Hij bood het script aan bij filmmaatschappijen, maar kreeg meer dan dertig afwijzingsbrieven. Jaren later was er dan tóch een producer die wel iets zag in het script, mits er het nodige aan herschreven werd. Daarvoor werd Josh Friedman (The black Dahlia, War of the Worlds) ingehuurd.
Hype
Zodra hij in zijn weblog over de klus begon te schrijven, gebeurden er rare dingen. De titel Snakes on a Plane maakte wat los bij het publiek: lezers deden Friedman ideeën en teksten aan de hand, er verschenen parodieën op YouTube en tot stomme verbazing van de filmmaatschappij verbond Samuel L. Jackson zijn naam aan de film – zonder ook maar een letter te hebben gelezen van het verhaal.
Lokkende titel
''De titel klonk alsof het leuk zou worden, dat was genoeg'', liet Jackson weten. Daarna was het hek helemaal van de dam: websites, een pagina op Wikipedia, een soundtrackwedstrijd, een strip... Snakes on a Plane was de meest gehypte ongeziene film uit de geschiedenis.
Dé oneliner
Dankzij al die aandacht kreeg regisseur David Ellis extra draaidagen om nog wat suggesties van fans toe te voegen – waaronder Jackson's klassieke oneliner: ''There are motherfucking snakes on the moterfucking plane.''
Anticlimax
Na de hype kon een anticlimax natuurlijk niet uitblijven. En die kwam er: eenmaal in de bioscoop bleek Snakes on a Plane gewoon een slechte film. Met een goede titel, dat dan weer wel.
