Victor Hugo schreef al in 1831 het verhaal over de klokkenluider van de Notre Dame. Ruim anderhalve eeuw later besloot Disney er een animatiefilm van te maken.
Natuurlijk is het verhaal geromantiseerd. Natuurlijk haalt de uitwerking van het plot het niet bij het originele boek. En natuurlijk zijn er mensen die een heel ander beeld hadden bij Quasimodo, Esmeralda en de pratende waterspuwers. Toch is The Hunchback Of Notre Dame een leuke, aansprekende Disney-film.
Monster
Het verhaal van The Hunchback (de gebochelde) speelt zich af in hartje Parijs. Quasimodo is een weesjongen met een bochel, die door heel Parijs als een monster wordt beschouwd. Gelukkig wilden de priesters van de Notre Dame hem wel onderdak verlenen.
Sindsdien lijdt Quasimodo een eenzaam bestaan. Hij komt niet buiten de kerkmuren, en zijn enige vrienden zijn drie stenen waterspuwers. Op een dag waagt Quasimodo het er toch op, en loopt de kathedraal uit.
Verliefd
Dat had hij beter niet kunnen doen: hij wordt gevangengenomen door een groep boze mensen. Gelukkig is op dat moment ook Esmeralda in de buurt, een bloedmooi zigeunermeisje. Zij bevrijdt onze vriend, en Quasi wordt (natuurlijk) verliefd.
Disney zou Disney niet zijn als er geen onderliggende boodschap in de film naar voren kwam. Dit keer: het maakt niet uit hoe je eruit ziet, er moet voor iedereen plek zijn in deze wereld. Zo hebben we onze wijze les weer geleerd; kunnen we nu weer lekker kijken naar deze fijne film?
