Zes jonge meisjes proberen in de BNN-serie Tot op het Bot van hun anorexia af te komen. Ex-topwielrenster en ervaringsdeskundige Leontien van Moorsel is een van de hulpverleners.
De leukste kijktips
Unbreakable
The Age of Adaline
Wat was jouw motivatie om mee te werken aan Tot op het bot?
„Ik heb zelf een nare periode in mijn leven gekend waarin ik aan anorexia leed en alles deed om af te vallen. Het is een verschrikkelijke ziekte die je hele leven beheerst en die je je ergste vijand nog niet gunt. Daarom doe ik mee aan dit programma. Ik heb anorexia overwonnen, ik weet hoe je eraf kunt komen.”
Hoe kun je dat dan doen?
„Door de meisjes te leren dat ze meer kunnen dan een eetstoornis in stand houden. Ze hebben het gevoel dat ze in heel veel opzichten hebben gefaald, dit is iets wat ze onder controle hebben. Ze moeten nieuwe doelen in hun leven vinden. In elke aflevering bepaalt een van de meisjes eerst een doel waar ze naartoe gaat werken. Als dat lukt, krijgt ze meer zelfvertrouwen, gaat ze meer in zichzelf geloven. We willen ze uit die cirkel halen. Dat is ook wat we proberen te bereiken met de Leontien Foundation die ik heb opgezet voor mensen met anorexia. Met keihard knokken, kunnen ze eruit komen.”
Waarom was je destijds zo obsessief bezig met afvallen?
„Ik dacht dat het nodig was om beter te presteren. Maar dat was niet waar. Toen ik in balans was, heb ik de mooiste sportieve successen gehaald. Als je ziek bent, kun je niet genieten van je overwinningen. Als je champagne drinkt, denk je: dat zijn weer zoveel kilocalorieën die ik moet zien kwijt te raken.”
Waarom krijgt de één wel een eetstoornis en de ander niet?
„Het zijn heel vaak gedreven persoonlijkheden. Ze willen dat alles in hun leven perfect is. Ze investeren veel in die eetstoornis. En er is altijd een reden waarom het op je pad komt. Ouders die de lat heel hoog leggen, alcoholverslaving in het gezin, mishandeling...”
Hoe groot is de kans dat de meisjes straks weer terugvallen?
„Dat weet je pas als er iets heel heftigs gebeurt. Pakken ze dan die eetstoornis weer op? Ik hoop dat ze geleerd hebben
dat tegenslagen inherent zijn aan het leven. En dat je er niks mee opschiet om jezelf uit te hongeren. Ik blijf ze in elk geval motiveren. Ze weten dat ze altijd op mij terug kunnen vallen, ze kunnen me 24 uur per dag bellen. Ik weet uit ervaring hoe belangrijk dat is. Als ik indertijd geen hulp had gehad, was ik er nu misschien niet meer geweest.
