Teaser,
Onmisbaar op televisie is een goede, spannende teaser of cliffhanger. Vlak voor je een lange reclamebreak ingaat van – vooruit – acht minuten, moet je de kijkers erbij houden. I can see your voice zit vol met dit soort teasers. Bijvoorbeeld: ‘Kan de Matroos of de Zeemeermin nou wel zingen of niet? Tot zo!’ Nu lijkt dat niet echt spannend, maar als het daarvoor uitgebreid over die Matroos en Zeemeermin ging, wil de kijker het toch weten.
Deze week begonnen de opnames voor een nieuwe serie en wilde ik een nieuwe teaser. Niet rechttoe rechtaan zeggen ‘Tot zo!’, maar licht, show en spannende muziek van exact 25 seconden. Ik heb dus precies 25 seconden om toe te praten naar een hoogtepunt. Praat ik een seconde te lang, dan verpest ik het.
Wat is toch mijn fascinatie voor de teaser? Het moet kleine Carlo zijn geweest die naar Dallas keek. J.R. Ewing die aan het einde van een aflevering van Sue Ellen hoort dat ze hem kapot gaat maken. Eerst zijn blik met spannende muziek van 15 seconden, dan haar blik, een inzoom, de muziek bereikt een hoogtepunt en freeze. Ik rijd naar de studio en oefen de teaser. Eenmaal in de studio is er nóg een teaser die altijd spannend is: test ik negatief?
Anders moet ik meteen naar huis en met mij waarschijnlijk ook de crew, panelleden en kandidaten. De dame die de test afneemt kijkt bezorgd, of lijkt dat maar zo door haar mondkapje? In mijn gedachten begint het spannende muziekje, mijn hart klopt sneller. “Carlo”, zegt ze een beetje bedrukt. Op dat moment vraagt iemand iets aan haar. Het muziekje is bijna op z’n hoogtepunt en de uitslag is… Tot zo! Nee dat is flauw: negatief!
Snel naar regie, licht en geluid om mijn plan voor de teaser neer te leggen en de timing af te spreken. Het werkt heerlijk in de show, maar de echte teaser zag ik pas een uurtje later op mijn telefoon. Een bericht over Married at first sight, ik heb het een paar keer moeten lezen. Ongelofelijk wat een verhaal, maar daar moet u nog even op wachten… Wat een teaser!
