Televisie-avond.
De hele dag in de montage voor een programma. Hup, snel naar huis. Strijk een bloesje, neem een douche en wat gel in het overgebleven haar. Opschieten, het Gouden Televizier-Ring Gala begint! Ik zou er bij Eva Jinek iets over zeggen samen met Angela de Jong en Buddy Vedder.
In de taxi naar de uitzending bekijk ik de uitzending op mijn telefoon. Nog nooit een rit zo vol met emoties meegemaakt. Peter Pannekoek fileerde en amuseerde met een briljante speech. Het Gala zelf zag er in Carré mét publiek weer uit om door een ringetje te halen. Een prachtig eerbetoon aan Peter R. de Vries, kippenvel over het hele lijf. En alleen maar mooie winnaars op een avond waar niemand kan verliezen. Snel de taxi uit. Ik ren een kamer in waar Angela en Buddy voor een scherm zitten. Kijkend naar een tv-avond waar alles op z’n plaats valt, wat een feest. Helaas kan ik het niet afkijken, want Jinek begint net iets eerder. Voor Eva doe ik alles.
Tijdens het voorgesprek werd mijn column over de nominaties al aangehaald. Ja, mijn amusementshart huilt. En ja, ik zie graag meerdere categorieën omdat je geen appels met peren kunt vergelijken. Een programma als Even tot hier kun je niet vergelijken met De Kinderen van Ruinerwold. Tot zover gaat Angela de Jong redelijk met me mee. Maar ze vindt ook dat er te veel programma’s met BN’ers zijn. Dat vind ik persoonlijk te makkelijk en te kort door de bocht. Fijn voor de dynamiek aan tafel en dus ontstaat er tussen haar en mij een discussie.
Ik begeef me op glad ijs, want ik kan natuurlijk zelf als BN’er nooit mijn punt maken. Dan sta je al met 5-0 achter. The Masked Singer kan ik ook niet aanhalen, een megahit en onmogelijk zonder die verguisde BN’ers. Dat komt toch over als borstklopperij. Gelukkig wist ik dat Angela Hunted Vips beter vond dan de gewone versie, maar ik kwam niet op die titel waardoor ik toch wat stuntelend de strijd aanging.
Na een gezellige na-borrel met diezelfde Angela, kom ik thuis. De recensie van mijn vriend laat niet lang op zich wachten. Niet goed, te emotioneel, ik had medelijden met Angela, welterusten. Ik lig in bed te woelen, dat had ik anders moeten aanpakken. Als ik niet aan iets leuks denk, val ik nooit in slaap. Gelukkig gaan mijn gedachten naar Israel die exact twee jaar na zijn ontsnapping in smoking met beugel en nieuwe coupe de mooiste tv-prijs wint. Zo’n avond kan natuurlijk niet meer stuk. Daar kom ik met de mooiste droom niet meer overheen.
