In Cheer volgt documentairemaker Greg Whitely de cheerleaders van Navarro College, het beste team ter wereld dat op jacht is naar de 14de titel op de nationale kampioenschappen. De meest talentvolle cheerleaders (jongens en meisjes) uit gans het land melden zich in het piepkleine plaatsje Corsicana, Texas om daar te trainen onder de bezielende leiding van trainster Monica Aldama.
Gooien, vliegen en tuimelen
In 6 afleveringen zien we hoe het team zich voorbereid op de kampioenschappen in Daytona, Florida. En van die beelden valt je mond open. Deze jongens en meisjes hebben alles over voor een plek in het team, zijn keihard en trainen zich iedere dag het leplazerus. Ze gooien, vliegen, tuimelen, maken piramides en vangen elkaar weer (als het meezit tenminste).
Op de grond donderen
Ze doen dingen waarvan je niet dacht dat een menselijk lichaam dat kon. En als ze zo hard op de grond donderen dat ieder ander zich een week ziek zou melden, staan zij op en doen ze het gewoon nog een keer. Alles voor die paar minuten faam in Daytona.
Drank en drugs
Naast alle duizelingwekkende stunts heeft de regisseur ook oog voor de achtergrond van de cheerleaders. Voor vele van hen was cheerleaden een weg uit de ellende. Sommige kinderen komen uit achterbuurten zonder noemenswaardige opvoeding, anderen waren verdwaald geraakt in de wereld van feestjes, drank en drugs. Enkele van de jongens en meisjes deden een zelfmoordpoging. Cheerleaden was wat ze redde uit de misère met Monica Aldama als nieuwe moeder, de vrouw voor wie ze een kogel zouden opvangen, zoals een van de cheerleaders zegt.
