In tijden van diepe crisis heeft een samenleving soms een held nodig om zich aan vast te klampen. Tijdens de Grote Depressie van de jaren 30 groeide Jim Braddock uit tot precies zo’n figuur: een man die uit een uitzichtloze situatie opkrabbelt en hoop uitstraalt.
Cinderella Man
Na het succes van A Beautiful Mind verenigden regisseur Ron Howard en acteur Russell Crowe opnieuw hun krachten, ditmaal voor Cinderella Man.
Het verhaal volgt Braddock, ooit een veelbelovende bokser die door blessures en economische malaise zijn carrière en zijn waardigheid ziet afbrokkelen. Wanneer hij onverwacht een tweede kans krijgt en opnieuw de ring in mag, groeit zijn comeback uit tot een symbool van hoop.
Howard vertelt dit als een klassiek, warm Hollywood-heldenverhaal. Hij zet Braddock neer als een man met een onmiskenbare gunfactor. Juist door die aanpak voelt dit waargebeurde verhaal bijna als een sprookje, zoals de titel al aangeeft.
Paul Giamatti
Cinderella Man doet precies wat een goede boksfilm hoort te doen en laat de kijker intens meeleven met een underdog die zich tegen alle verwachtingen in een weg naar de top vecht.
Howard brengt de bokswedstrijden krachtig in beeld en Crowe was zelden zo sympathiek als in deze rol. Toch steelt Paul Giamatti als zijn manager Joe Gould de show.
Het leverde een Oscarnominatie op. Cinderella Man is een sterk voorbeeld van hoe effectief klassiek Hollywoodvakmanschap kan zijn.
