Iedereen beseft inmiddels wel dat slachtoffers van het toeslagenschandaal onrecht is aangedaan. Maar hoe het voelt om zelf door het systeem verpletterd te worden, is moeilijker over te brengen.
Documentaires
Regisseur Stijn Bouma maakte al de documentaires Alleen tegen de Staat en Sheila versus de Staat over het verwoestende effect van de toeslagenaffaire.
Hij combineerde de verhalen daaruit om met zijn eerste lange speelfilm, De Jacht op Meral Ö., te doen wat in die documentaires niet mogelijk was: de kijker midden in het drama plaatsen terwijl de wanhoop groeit.
De Jacht op Meral Ö.
Alleenstaande moeder Meral Öztürk (Dilan Yurdakul) heeft een onterechte terugvordering van 34.000 euro ontvangen. Terwijl ze wanhopig probeert haar leven op de rails te houden, staat ze onder het constante toezicht van sociaal rechercheur Ron (Gijs Naber), die fraude zoekt tot in haar keukenkastjes en wasmand.
Vanaf de eerste scène in De Jacht op Meral Ö. is de frustratie voelbaar. Meral probeert haar problemen op te lossen, maar het systeem werkt haar tegen. Niemand helpt, niemand luistert. De opsporingsambtenaren hanteren een dodelijke logica: waar rook is, is vuur. Onschuld lijkt geen optie. De menselijkheid verdwijnt onder een deken van wantrouwen.
Deze dramafilm met thrillerelementen roept een breed palet aan emoties op: woede, angst, verdriet en machteloosheid. Bouma gebruikt soms iets te uitleggerige dialogen, maar maakt de onrechtvaardige situatie desondanks indrukwekkend invoelbaar.
