Wat is liefde? Na twintig jaar huwelijk weet Mario (Bouli Lanners) het eigenlijk niet meer.
C'est ça l'amour
Zijn vrouw is net bij hem weg, waardoor hij ineens alleen voor puberdochters Frida (Justine Lacroix) van veertien en Niki (Sarah Henochsberg) van zeventien moet zorgen.
Hij houdt zielsveel van ze, maar toch valt het Mario zwaar: de meiden beginnen steeds meer hun eigen levens te leiden. Omgaan met nukkige pubers vindt hij sowieso ingewikkeld.
Dat klinkt misschien zwaar op de hand, maar C’est ça l’amour is vooral een hoopvolle film. Zonder een vastomlijnd plot, in losse scènes, laat regisseur Claire Burger zien hoe Mario stukje bij beetje ontdekt wat de woorden ‘liefde’ en ‘liefhebben’ voor hem betekenen.
Zo leert hij dat liefde soms rommelig is, maar dat die weerbarstigheid juist ook heel mooi kan zijn. En dat het soms beter is je geliefden los te laten dan ze zo dicht mogelijk tegen je aan te drukken.
MDMA
Hoe laat je een opstandige puber weten dat je van haar houdt, dat ze bij je terechtkan? En kant dat überhaupt zonder dat ze zich voor je geneert?
Mario moet het in C'est ça l'amour allemaal gaandeweg uitvinden. Gelukkig helpt de al wat volwassener Niki hem wel in zijn pogingen Frida te bereiken.
En niet alleen dan: ook als Mario per ongeluk iets te veel van de drug MDMA binnenkrijgt, weet de wereldwijze Niki precies wat ze moet doen. Dat levert een van de mooiste scènes van de film op.
