Hoewel ze weet dat vlees eten niet goed is voor het welzijn van de wereld, omschrijft Marijn Frank zichzelf als een vleesjunk; ze kan geen dag zonder. Met de geboorte van haar dochtertje verandert echter alles voor haar en wil ze van haar 'verslaving' af. In deze herhaling van de documentaire
Vleesverlangen kijkt ze of dat lukt. Het blijkt niet makkelijk. Door middel van een scan ontdekt ze namelijk dat haar hersenen meer oplichten bij het zien van vlees dan van seks. Ze bezoekt boeren, slachters, een aantrekkelijke chef-kok en geheelonthouders. Uiteindelijk ontmoet ze een koe, bouwt daar in korte tijd een band mee op en slacht het dier zelfstandig of doet daar een poging toe, om zo haar eigen biefstukje in de ogen te kijken voor het op haar bord ligt.
Marijn Frank
Vleesverlangen is niet de eerste documentaire die Marijn Frank maakt. In
Papa is weg en ik wilde nog wat vragen gaat ze op zoek naar antwoorden op vragen rond haar zwijgzame vader. Door middel van gesprekken met familieleden en confronterende ontmoetingen tijdens zijn terminale ziekteproces, ontstaat er een pijnlijk beeld van haar met een oorlogsverleden belast gezin. Ze maakte het voor haar afstuderen aan de Nederlandse Film en Televisie Academie en won er de Tuschinski Film Award mee. Daarnaast maakt Frank deel uit van
Keuringsdienst van waarde, waar
Vleesverlangen thematisch op aansluit.
