Op de dag dat ze zestig wordt, speelt de zoon van Lara (Corinna Harfouch) een belangrijk pianoconcert: de première van zijn eigen compositie.
Lara
Hoewel zij er mede voor gezorgd heeft dat hij is waar hij nu staat, is dat weinig reden tot vrolijkheid of feest. Het contact tussen moeder en zoon is ernstig verstoord, zoals eigenlijk al Lara's relaties.
Haar ex-man is boos op haar, de verhouding met haar moeder is kil en vrienden heeft ze eigenlijk niet.
In Lara is goed te zien hoe dat komt: Lara heeft de neiging om iedereen die te dichtbij komt af te stoten. Nieuwe mensen laat ze al helemaal niet toe.
Als tegen het einde van de film duidelijk wordt waar die houding vandaan komt, zet dat haar gedrag niet alleen in een ander perspectief; Lara weet zich ook voor het eerst in tijden te ontworstelen aan iets waarvan ze heel lang heeft gedacht dat het haar persoonlijkheid was.
Corinna Harfouch
Bijna ieder land heeft minstens één grande dame in huis: een actrice die als een kameleon in de huid van een ander kan kruipen en zowel dramatische als komische rollen kan spelen.
De Duitse Corinna Harfouch is beslist een van hen. Ze is dan ook fantastisch in de titelrol.
Dat de aankleding, locaties en het camerawerk van Lara stijlvast en bijzonder mooi zijn, is mooi meegenomen.
