In haar appartement in de Berlijnse wijk Prenzlauer Berg bereidt Maria Fiselier zich voor op het Prinsengrachtconcert. “Ik heb er veel zin in”, zegt ze aan de telefoon. “Ik mag dit jaar mijn eigen presentatieteksten schrijven, zodat het iets persoonlijker wordt. Best lastig. We leven in een nare tijd, met al die vreselijke beelden uit Gaza en Oekraïne. Het voelt raar om dan met glamourdingen bezig te zijn. Ik wil mijn ogen daarvoor niet sluiten, maar moet ik daar als publiek figuur dan ook iets over zeggen? Ik denk veel na hoe ik mijn bekendheid kan inzetten om iets positiefs bij te dragen aan de wereld. Anders vind ik het loze roem.”
Maria woont al bijna tien jaar in de Duitse hoofdstad, waar ze in vaste dienst was bij de Komische Oper Berlin. Twee jaar geleden liep haar relatie met een collega stuk, maar ze besloot voor hun dochtertje in de stad te blijven. “Ik heb een moeilijke tijd achter de rug”, bekent ze. “De scheiding was heftig. Mijn partner vormde mijn wortels in Berlijn en ik moest me echt van hem losmaken. Ik heb nu een fijn eigen huis hier. Sare woont half bij hem en half bij mij. Dat werkt goed. We wonen tien minuten van elkaar.”
Lees ook: Maria Fiselier, Floor Jansen en meer artiesten in nieuwe Beste Zangers KiKa Special
Hoe was het voor jou als familiemens om in het buitenland te gaan wonen?
“Pittig. Al was ik me daar nog niet zo van bewust toen ik naar Berlijn verhuisde. Ik was jong en vrijgezel: het voelde vrij en spannend. Ik heb me daar echt in gestort. Nu ik ouder ben en een kind heb, voel ik soms de behoefte om dichter bij mijn familie te wonen. Dat is toch mijn basis, mijn échte thuis. Ik voel me nog steeds heel Nederlands. Berlijn is een fantastische stad, maar Duitsers zijn toch wat afstandelijker.
Daarnaast werk ik tegenwoordig vooral in Nederland. Mijn agenda is daar altijd overvol en in Berlijn vrij leeg. Hier ben ik vooral mama en bereid ik dingen voor, zoals nu. Omdat mijn ex-partner hier een vaste baan heeft, kan ik Sare niet zomaar meenemen. Ik wil dat ze een goede relatie met haar vader houdt. Toch denk ik er steeds vaker over om terug naar Nederland te gaan en daar woonruimte te zoeken. Nu slaap ik daar altijd bij familie en vrienden of in hotels, soms in vier verschillende bedden in een week. Dat is best zwaar en onrustig.”
Je komt uit een familie van bekende operazangers en ook je zussen Eva en Anna zingen. Waren jullie een soort familie Von Trapp uit ‘The sound of music’?
“Haha. Volgens mij wel, ja. Muziek speelt bij ons een grote rol. Bij een familiefeest of verjaardag zingen we driestemmig ‘Lang zal ze leven’. Ik heb dat altijd als heel fijn ervaren, nooit als druk. Het zelf zingen werd erg gestimuleerd en was vanzelfsprekend. Ik zong eerder dan dat ik praatte. Als er een bonte avond was op de middelbare school met muziek of toneel stond ik steevast op het podium. Die plek heeft altijd een grote aantrekkingskracht op me gehad. Soms denk ik wel eens: ben ik dan narcistisch, haha? Zonder dollen: als ik op een podium sta, ben ik thuis.”
In 2018 brak je door bij het grote publiek toen je bij Beste Zangers een nummer van rapper Eminem zong. Hoe heeft dat je leven veranderd?
“Enorm. Door de operarollen die ik destijds kreeg, voelde ik me een beetje ongeïnspireerd. Ze waren niet zo groot en vaak waren het hernemingen van al bestaande producties. Er was dus weinig ruimte voor eigen invulling, terwijl ik voelde dat ik veel meer creativiteit in me had. In Beste Zangers kon ik die veelzijdigheid laten zien. Daar zagen mensen me niet als die operazangeres, maar als Maria. Die rap – een genre wat totaal niet bij me hoorde – opende zo veel deuren. Dat was een enorme bevrijding.”
Je dankt er ook je carrière als presentatrice aan. Hoe was die overstap?
“Die kans kwam echt op een perfect moment. Ik was net moeder geworden, het was corona en de opera was nog niet open. Mijn contract in Berlijn werd niet verlengd. Een spannende tijd. Zou ik het als freelancer ook redden? En toen vroeg AVROTROS: vind je het leuk om iets in de klassieke hoek voor ons te presenteren en mee te denken over nieuwe formats daarover? Presenteren is een heel andere manier van performen. Je moet het doen met je tekst en je manier van zijn voor de camera. Dat was nieuw voor me.
Ik verkies het zingen nog steeds boven het presenteren, want ik ben veel zenuwachtiger als ik moet presenteren, maar het gaat me steeds beter af. En hoe meer ik verbonden ben met wat ik moet presenteren, hoe makkelijker het gaat. Zoals nu op de Prinsengracht met die mooie muziek, waarmee ik een persoonlijke binding heb en met mensen op het podium met wie ik zelf ook heb gewerkt. Dat maakt het extra leuk.”
Als presentator kun je die klassieke muziek dichter bij het publiek brengen. Waarom vind je dat belangrijk?
“Klassieke muziek wordt in Nederland vaak als een moeilijke kunstvorm gezien. Het onderwijs besteedt er ook veel te weinig aandacht aan, kinderen vinden dat hoge zingen al snel raar. Ik hoop dat mijn enthousiasme ervoor aanstekelijk werkt. Meer dan dat kan ik niet doen.
In Duitsland is het heel anders: klassieke muziek is hier bijna cultureel erfgoed. Bij de Komische Oper deden we vier keer per jaar kinderconcerten, waarbij de kinderen ook achter de schermen mochten kijken. Dat zat altijd vol. Ook Sare is met haar kinderdagverblijf al eens bij de opera geweest. Zo leert ze al jong dat klassieke muziek bestaat en dat je een carrière als musicus kunt hebben.”
Gaat ze de familietraditie voortzetten?
“Ze vindt het nu al geweldig om op een podium te staan en we zingen en dansen wat af samen. Dus dat is een ding dat zeker is.”
Het Prinsengrachtconcert 2025 zie je op zaterdag 23 augustus vanaf 21:20 uur bij AVROTROS op NPO 2. Daarnaast is Maria Fiselier binnenkort ook weer te zien in een speciale aflevering van Beste Zangers.
