In tv-land draait alles om de kijkcijfers. Zijn ze hoog, dan zit je gebakken. Want veel kijkers = veel adverteerders = veel omzet = top. Maar zijn diezelfde kijkcijfers teleurstellend, dan heb je als programmamaker een probleem.
Niet alleen is het een grote afgang als heel Nederland je zorgvuldig uitgedachte concept belachelijk maakt, het zou ook heel goed kunnen dat je programma van de buis wordt gehaald voordat het goed en wel is begonnen.
De gevreesde flop.
Niemand verwacht van tevoren dat zijn of haar programma gaat floppen, want anders werk je er niet aan mee. Toch? Vaak zijn het de groots aangekondigde shows en programma's, waar alle ogen op gericht zijn, die vervolgens als een nachtkaars uitgaan.
Twee flops springen dit nieuwe tv-seizoen in het oog: CQC en De tafel van 5 (om maar even te zwijgen over Paul de Leeuws eerdere floppertje: Waar is Elvis?!). Over De tafel van 5 volgende week meer, nu eerst CQC.
CQC begon nog aardig met 276.000 kijkers, maar een week later was dat aantal gehalveerd tot een schamele 121.000. Ik ben een van die kijkers, en ik begrijp dat mensen afhaken. CQC probeert het te hard.
De van tevoren ingestudeerde grapjes komen geforceerd over, de special effects in de filmpjes zijn tenenkrommend en de heren in pak die voor ons 'dwars door het nieuws' gaan, gedragen zich als kwajongens die net van de School voor Journalistiek komen. Nu al is CQC gedegradeerd naar een later tijdstip.
Arme Beau. Was hij maar bij RTL gebleven.
Ben ik de enige die er zo over denkt? Wat vind jij van CQC?
