Niet omdat ik zo graag wil zeuren, maar waarom is iedereen toch enthousiast over De TV Kantine? Carlo & Irene trekken al een tijdje de verkleedkist open om er vrolijk op los te imiteren. Niemand is veilig en niemand blijft gespaard.
De TV Kantine voelt als een remake van Pittige Tijden 'Pittige Tijden... Het leven is een zure bom!', aldus de tune. En wie niet direct weg zapte moest het inderdaad flink bezuren.
Pijnlijke grappen en alle acteurs moesten naamkaartjes op, omdat je anders geen idee had wie ze waren. Deze geschiedenis herhaalt zich in De TV Kantine, want voor een goede persiflage is meer nodig dat het opzetten van een malle pruik en een grappig stemmetje.
Het meest teleurstellend zijn de grappen. Die zijn niet alleen voorspelbaar, maar zó plat dat het al snel te makkelijk wordt. Verschijnt Karl Noten in beeld? Dan is het wachten op de kinderpornograp (is dat ooit grappig?).
Wanneer het de beurt van Gordon, Joop Braakhekke of Mark Forno is, zit je in no time vuistdiep in de homohumor. Of Lucille 'klompvoet' Werner die op dansles gaat? *GEEUW* De TV Kantine is flauw, uitgekauwd en ligt teveel voor de hand. Het lijkt wel een echte bedrijfskantine!
Nee, wie pas echt een goede persiflage wil zien, moet kijken naar de uitslag van X-Factor. Daar persifleert jurylid Stacey Rookhuizen op hilarische wijze de onpartijdige professional die heus niet strategisch stemt om haar eigen jongens in de race te houden. Zonder malle pruik, mét grappig stemmetje.
