Hoe houdt een Nederlandse tiener zich staande in Malawi? Net 5-presentator Erik van der Hoff reisde met zijn zestienjarige dochter Sascha naar het straatarme land om te zien hoe mensen daar leven. Erik & Sascha in Afrika is het resultaat. Wij vroegen Sascha naar haar ervaringen.
Het is geen typische vakantie voor een zestienjarige. Waarom heb je 'ja' gezegd?
Sascha: "Ik hou erg van reizen en wil altijd andere culturen leren kennen. Plus, ik kreeg de kans om te kijken of ontwikkelingswerk iets voor mij is."
Wat was je eerste indruk van Malawi?
"Het was een cultuurshock. We zijn met het gezin een keer naar Zuid-Afrika geweest, maar daar hebben we vooral de toerist uitgehangen. Dit was niet te vergelijken. We wisten dat we in een dorpje zouden overnachten bij personeel van het ziekenhuis waar we gingen werken. De dokter heeft daar gewoon een huis, zoiets verwachtte ik ook. Maar we werden bij het lagere personeel ondergebracht in Mua."
"Daar was geen elektriciteit, geen stromend water, geen wc, geen douche. En dit huis lag redelijk ver van het ziekenhuis, terwijl we ook wel eens nachtdienst hadden. niet goed voor je rust. Ik denk dat ze dat expres hebben gedaan. Want heel veel mensen in Malawi leven op deze manier. Er zijn maar weinig mensen die leven zoals die dokter."
Wat heb je in het ziekenhuis kunnen doen?
"Ik heb vooral op de kraamafdeling rondgelopen. Ik heb baby's geboren zien worden, ook baby's dood zien gaan. Ik heb twee keizersneden meegemaakt in wat ze een 'operatiekamer' noemen. Het was heel schokkend. Als je ziet dat het misgaat en je weet dat die bevalling in Nederland wel goed zou aflopen… Dat maakt me heel boos, want het kan beter. Ik probeerde me vaak sterk te houden, maar ik vond het wel heftig."
Wat is je het meeste bijgebleven?
"De eerste bevalling. Er kwam een vrouw met een dikke buik binnen en ik zei voor de grap: 'U krijgt vast een tweeling!' Dat kon niet, zei ze. Maar uiteindelijk bleek ze toch een jongetje én een meisje te hebben. Ik mocht mee naar haar dorp, waarop de ouders me uitgenodigden voor de naamceremonie, zeven dagen later. Ik mocht de baby's een naam geven. Dat was wel heel leuk."
En, wil je later ontwikkelingswerker worden?
"Het is geweldig om te zien dat mensen zo blij met je zijn en dat je echt iets voor ze kunt betekenen. Maar ik vond dit heel heftig en weet nu dat ik dit werk niet fulltime wil doen. Dat vind ik te zwaar. Eerder een maand of een halfjaar tussendoor."
