Voor de derde keer trekt Hanna Verboom (26) haar doktersjas aan in de ziekenhuisserie De co-assistent. En ook de vierde reeks is al opgenomen - in Kenia nog wel. Hanna kent haar personage inmiddels op haar duimpje. "Soms bel ik de schrijvers op, zo van: 'Volgens mij zou Elin dat niet zeggen'."
Door Roxanne Vis
Wat staat je dit seizoen te wachten?
Hanna: "Het AZA ziekenhuis staat weer meerdere malen op zijn kop. Relaties tussen het personeel en de gekke, trieste of komische medische gevallen houden iedereen bezig."
"Elin fladdert daar in rond en neemt je mee in de wondere wereld van de medische wetenschap, waar zelfs zij het moeilijk krijgt. Qua liefde is ze dit seizoen druk bezig met Hugo (Michiel Huisman) én een nieuwe dokter, Rob de Ruiter (Tibor Lukács)."
Is het de eerste keer dat je zo lang aan één project werkt?
"Ja, het is best lang. Van tevoren was ik daar wel bang voor, want het ligt in mijn aard om heel vaak weg te gaan en veel te reizen. Maar het is natuurlijk ook heel bijzonder dat je anderhalf jaar werkt aan vier heel mooie seizoenen. Qua acteren is het ook heel interessant, je werkt intensief samen met veel getalenteerde acteurs en regisseurs. Het was voor mij echt één grote leerschool."
Wordt het elk seizoen makkelijker?
"Ik ken het karakter inmiddels vrij goed. Ik weet wat Elin wel en niet zou doen en hoe ze op bepaalde dingen zou reageren. Het is heel fijn dat we de ruimte krijgen om opmerkingen over de scripts te maken. Er ontstaat daardoor een mooie balans tussen schrijvers, regisseur en de acteurs die hun karakters door en door kennen."
"Aan de andere kant is het ook een uitdaging om het karakter na drie seizoenen te blijven herontdekken. Ik ben wel van Elin gaan houden in al haar onhandigheid en naïviteit. Ik vind haar een heerlijk gansje."
Hoe groot is je eigen inbreng?
"Ik draag wel eens ideeën aan voor verhaallijnen. Soms wordt daar iets mee gedaan, soms niet. Ik bemoei me niet met de productie, al had ik daar wel de neiging toe toen we aan het filmen waren in Afrika (Hanna groeide daar op, red.)."
"In Afrika onderhandelt iedereen, Nederlanders zijn dat niet gewend. Dus toen moest ik mezelf wel even toespreken: 'Hanna, je bent hier als actrice, niet als onderhandelaar'."
Wat voor rol wil je in de toekomst graag spelen?
"Op dit moment zou ik heel graag iets anders willen spelen dan de lieve, onhandige girl next door. Maar eigenlijk is ieder karakter dat een ontwikkeling doormaakt interessant."
Vind je het vervelend dat je vaak zo gecast wordt?
"Nee, dat niet. Volgens mij moet je je ervan bewust zijn dat je als acteur op een bepaalde manier overkomt. Maar ik denk wel dat, als je je blijft ontwikkelen, je gevarieerdere rollen kunt spelen. Ik zie dat vooral bij wat oudere acteurs en actrices, zoals Cate Blanchett, die rollen speelt die ver van haar af staan."
"Acteren is letterlijk spelen, het is een speeltuin van emoties waar je gebruik van kan maken zonder dat het effect heeft op je eigen leven. Dat is heerlijk. En dan maakt het niet zo veel uit of het nou een diepe karakterrol is of een wat commerciëlere, het is gewoon het allerleukste om te doen."
Maar je slaat toch ook wel eens rollen af?
"Ja, de laatste tijd een paar. Heel bizar om dat te kunnen doen, een echte luxepositie. Maar na anderhalf jaar De co-assistent vind ik dat ik mezelf ook wel de ruimte mag geven om te wachten tot er iets voorbij komt wat ik écht graag wil doen. Maar zo eel aanbiedingen zijn het niet, hoor. Ik ben nog geen Carice van Houten, helaas."
Is zo'n internationale carrière wel een ambitie van je?
„Ik wil mooie films maken die mensen tot nadenken aanzetten; of dat nou in Roemenië is of China of Los Angeles of Nederland, dat maakt me niet zoveel uit. Kijk, Amerika spreekt natuurlijk enorm tot de verbeelding. Ik denk dat dit voor de meeste acteurs geldt. Daar wordt gewoon het gros van de mooiste films gemaakt."
"Ik ga over een maandje weer naar L.A. en dan heb ik weer afspraken en audities. Maar de kans om door te breken is zó klein. Ik was laatst in de running voor een grote Amerikaanse film; ik kwam tot de laatste ronde. Maar ja, dan word je het toch weer net niet. Je moet er gewoon met een bepaalde nuchterheid naartoe gaan en er niet teveel van verwachten."
