De makers van GTST zijn druk bezig de oude, vertrouwde soap op te poetsen. Deze vijf vastgelopen personages zijn zeker weten toe aan een opknapbeurt.
In Meerdijk kan alles maar zo anders zijn, des te meer reden om deze vastgeroeste rollen eens onder de loep te nemen.
Lees ook:
Sjors en Amir
Twee voor de prijs van één: meneer en mevrouw Nazar zitten al bijna een jaar vast in een vicieuze cirkel van onbegrip, onvermogen en ongelooflijk vervelende ruzies. Hun relatie was altijd al onstuimig: hij is koppig en trots, zij is minstens zo zelfstandig en overtuigd van haar eigen gelijk. Toch groeiden ze naar elkaar toe en werd hun langdurige liefde uiteindelijk bekroond met een huwelijk. Sindsdien is het echter koude oorlog tussen ’t stel. Het kan amper een aflevering lang goed gaan voordat dezelfde plichtmatige meningsverschillen zich herhalen. En ’t is lastig te bepalen wie de grootste boosdoener is.
Sjors drijft enorm haar zin door en behandelt haar partner als een kind. Zo loog ze tegen hem dat hij de loterij had gewonnen om 'm zo haar geld te kunnen geven zodat hij het gevoel had dat ze samen hun droomhuis kochten. Pijnlijk genoeg, maar Amir houdt daarentegen alles achter wat hem dwars zit. Van zijn angstaanvallen tot therapie weigering. En erger nog, hij kiest consequent partij voor anderen boven zijn eigen vrouw: van de gestoorde Romy Dublois tot Davey, de man die hem lam sloeg en nu weer z’n criminele tienerzoon Bobby. Het helpt ook niet mee dat hij Sjors voortdurend vergelijkt met zijn overleden vrouw Farah “die hem wél begrepen zou hebben”. Waarom die twee nog bij elkaar zijn, is een wonder op zich.
Ludo Sanders
Er was een tijd dat Ludo Sanders dé eindbaas van soapland was. Een machtige, ongrijpbare zakenman met contacten in de onderwereld die zijn tegenstanders desnoods eigenhandig de vernieling in hielp. Ludo groeide uit tot een iconische schurk wiens voornaam alleen al vrees opriep. Tijden veranderen. De afgelopen jaren liet Ludo zijn zachtere kanten zien: hij treedt alleen nog hard op als iemand aan zijn familie komt.
Al is zelfs daar al ruim een jaar weinig meer van te merken. Hij keek machteloos toe hoe psycholoog Rob Bekkers zijn grote liefde Janine van hem losweekte en liet zich daarna zelf genadeloos piepelen door Bekkers toen hij de boel zo manipuleerde dat Ludo ja zei tegen Billy de Palma. Sindsdien is Ludo vooral druk met het babysitten van Valentijn en het tandenknarsend aanhoren van andermans ellende. Ludo anno nu is een schim van zijn vroegere zelf, hoog tijd dat er weer wat passie opvlamt uit de oude as.
Billy de Palma
Het is zonde dat Billy op deze lijst staat, De Palma is namelijk dé grote belofte van de soap. Vorig jaar maakte Lone van Roosendaal een verpletterende indruk als de nieuwe soapbitch van de serie. Een high class zakenvrouw die zich via de drugshandel omhoog had gevochten uit de goot. Ooit was ze een drugsverslaafde snackbarhoudster, maar die tijd is geweest. Als elitaire powervrouw neemt Billy inmiddels alleen genoegen met het beste en ze krijgt alles wat ze wil: van mannen tot peperdure kunst. En áls ze al boodschappen doet, dan duwt haar bodyguard het wagentje.
Maar sinds de introductie van haar dochter Shanti is er een tweede Billy die haaks staat op de gehaaide, harde vrouw die we kennen. Deze Billy omarmt haar volkse roots zonder pardon. Ze is dol op een bitterballetje in de kroeg en zingt als de beste karaoke en smartlappen. Die bijna gespleten persoonlijkheid lijkt een gevolg van de haastig ingezette koerswijziging. De soap moest van hogerhand een volkser karakter krijgen, dus gaat De Palma in tijgerprint ineens voorop in de polonaise. Natuurlijk heeft iedereen nuances en contrasten, maar dit voelt alsof de schrijvers twee totaal verschillende personages in één rol hebben geperst. Het schuurt en doet haar eer aan.
Puck Odolphy
Sinds ze vier maanden geleden haar opwachting maakte, weten we ondanks heel wat minuten zendtijd nog amper wat van deze modeontwerper. Al wat Puck sinds haar introductie heeft gedaan is liegen. Over haar afkomst, haar werkverleden, haar talent, haar liefdesleven, Puck lijkt eigenlijk altijd allergisch voor de waarheid. Dat maakt het als kijker lastig om een band met haar op te bouwen, laat staan om sympathie voor haar te krijgen. Inmiddels zijn we er achter dat Pucks chronisch gejokkebrok voortkomt uit onzekerheid. Als kind werd ze gepest omdat haar ouders weinig geld hadden, waardoor ze sociaal steeds buiten de boot viel. Daarom heeft ze het credo fake it til you make it omarmd. Laat dat een uitgangspunt zijn voor een doorstart, anders blijft Puck niet meer dan bontgekleurde beeldvulling.
