Er bestaat in Amerika een tv-programma waarin ze mislukte pilots laten zien. Proefprogramma's die te slecht waren voor uitzending. Je weet niet wat je ziet. De ondergrens van tv. En de makers hopen bij de uitzending daarvan toch stiekem dat het een hit wordt.
Ik heb een keer meegewerkt aan een pilot voor een verborgen camera-programma. Situatie: tankstation. Mensen die getankt hadden kwamen terug van betalen en dan zat er een wielklem om hun wiel. Omdat ze er te lang over gedaan hadden.
Er zat een klein stickertje op de pomp om dat te bewijzen. Ik was dan de wielklembeambte. Niet degene die hem zette, maar degene die hem er voor 75 euro vanaf haalde. Ik had er weinig fiducie dat er iemand zou zijn die hier in zou lopen, maar ongeveer de helft van de mensen nam het volkomen serieus.
Mijn opdracht was om van iemand een omhelzing te krijgen omdat ik het bedrag zou kwijtschelden, want dat is mooie tv. Ik deed mee aan de pilot op voorwaarde dat het nooit uitgezonden zou worden. Een van de eerste klanten was een bejaarde vrouw die volkomen verbijsterd naar de wielklem staarde en mij opbelde. Ik kwam dan als een duvel uit een doosje tevoorschijn.
"Goedemiddag mevrouw. Niet zo mooi hè, een wielklem?"
"Nee, ik begrijp er niks van. Dit is toch een tankstation?"
"Ja, maar als iedereen er zo lang over doet om te betalen als u dan staan hier straks files en dat willen we niet, toch?"
"Nee, dat willen we niet' zei ze volkomen uit het veld geslagen.' 'Hoeveel gaat het kosten?"
"75 eurootjes mevrouw."
"Alle mensen."
"Weet u mevrouw, u lijkt heel erg op mijn moeder."
Ze keek al een beetje geëmotioneerd, dus dat ging de goeie kant. Nu voor de kill. Er zijn van die momenten dat je eigenlijk nog terug wilt, maar het lukt gewoon niet meer.
"Mijn moeder is vorige week overleden. Ik schrok er gewoon van toen ik u zag. Ik had echt een hele lieve moeder."
"En jij lijkt me een hele lieve zoon."
Ik zag de tranen al in haar ogen staan.
"Ik ga u die 75 euro gewoon niet laten betalen. Ik ga mijn moeder toch niet laten betalen."
"Ach jongen, wat ben je een lieverd. Ik denk dat je moeder trots op je zou zijn. Kom hier."
En ja hoor. Daar kwam de knuffel. Uit de grond van haar hart. De vrouw had tranen in haar ogen. "Ik wou dat ik zo’n zoon als jij had gehad." En nu begonnen de tranen echt te lopen. Top tv!
Die dag heb ik op vergelijkbare wijze een Marokkaanse man die voor 5 euro kwam tanken gehugd (U bent van Marokko? Ah ja, Cairo is mijn favoriete stad!), een man een hartverzakking bezorgd toen hij hoorde dat hij gefilmd werd en daar blijkbaar niet hoorde te zijn en één keer heb ik na 3 seconden bij een psychopaat de wielkem verwijderd en dat is de belangrijkste reden dat ik nog leef.
Aan het einde van de dag voelde ik me een hoer, ik schaamde me en besloot om me hier ook nooit meer voor te lenen. De pilot heeft het niet gered. Godzijdank. Maar tjonge jonge, wat een heerlijke dag.
