Chef-kok Monica (Barbara Sloesen) vertrekt van Amsterdam naar Limburg. Heel veel zin heeft ze er niet in.
Kwestie van geduld
Ze hoopt daar haar erfenis, een vervallen landgoed, te verpatsen en met het geld haar restaurant uit te breiden. Limburg blijkt al snel een stuk minder erg dan ze denkt en ze ontmoet ook haar jeugdliefde Sjef (Frans Dam) opnieuw. Waarom is ze hier eigenlijk weggevlucht?
Kwestie van geduld slaagt er goed in de aantrekkelijke kanten van Limburg te tonen. Fraaie dronebeelden van kronkelige wegen tussen de heuvels, vakwerkhuisjes, veel groen en gezellige cafés laten al zien dat Monica weer verliefd wordt op de streek. Met een paar slokken te veel op en staand op het biljart, roept ze nog dat Limburg niets voorstelt, maar de kijker weet beter.
Sloesen geeft alles en is het middelpunt van de film. Ze speelt de ene keer uitzinnig aangeschoten en dan weer treurig of verliefd. Vooral haar gesprekken met haar tante (Bianca Krijgsman) leveren verbaal vuurwerk op, waarbij de argumenten en verwijten als pingpongballetjes over tafel gaan.
Het verhaal zelf blijft ver achter bij de fraaie beelden en het acteerwerk van met name Sloesen, Krijgsman en Dam. Het wordt bijvoorbeeld nooit helemaal duidelijk waarom Monica is gevlucht uit Noorbeek en sommige verhaallijnen lijken onaf. De 'Limburgse' accenten van de vrijwel niet-Limburgse cast leiden ook af.
Meer dan de randstad
De grotere Nederlandse films richten zich meestal vooral op de Randstad. Toch wordt de afgelopen jaren steeds vaker de randen van ons land verkent. Zo speelt Weg van jou zich af in Zeeuws-Vlaanderen. De beentjes van Sint-Hildegard en Tegendraads vertellen Twentse verhalen. En wie mooie beelden van Groningen wil zien kan Bed and Breakfast opzetten.
Fijn dat er meer afwisseling is, want de Dam en de Westertoren kunnen we inmiddels wel dromen.
