Was het overlijden van Ramses Shaffy niet iets te breed uitgemeten op tv? Het was een mooi voorbeeld van de zogenaamde 'niet-niet'-regel. Soms kun je je eenvoudigweg niet permitteren iets níet te doen. Elk actueel tv-programma dat Ramses genegeerd zou hebben, zou als harteloos worden gezien, achter het net vissend, niet actueel.
De leukste kijktips
Bloemencorso Bollenstreek
The Expendables 2
Toen het nieuws op teletekst verscheen, werd op iedere redactie dezelfde vraag gesteld: 'Wat doen we met Ramses?'. Een snelle brainstormvergadering. Gelijk met zes andere redacteuren proberen om Liesbeth List te pakken te krijgen. Niemand had Liesbeth List kunnen bewegen in hun programma te komen. Misschien maar goed ook, maar in feite was ieder ander surrogaat.
Ik moest toch wel erg lachen dat Pauw & Witteman op de proppen kwamen met Frank Boeijen, die in een titeltje aangeduid werd als: 'Frank Boeijen, heeft veel met Ramses en Liesbeth List samengewerkt'.
Dat klonk toch wel een beetje armoedig.
Er stond nog net niet 'Ramses-kenner' of 'Ramses-ervaringsdeskundige'. En het bekende trio Boeijen-List-Shaffy staat ook niet echt in mijn auditieve geheugen gegrift. Elke zender plukte wel ergens een documentaire of andere tv-uitzending over Ramses van de plank en dat is ook prachtig. Ook ik hield het niet droog tijdens DWDD.
Al vond ik heel raar om mensen als Beau, Ernst Daniël Smit, Claudia en Martin Simek daar collectief te zien snotteren. Bedenkend dat een aanzienlijk deel van Nederland op zo'n avond samen de herinnering van een groot artiest viert. Collectief verdriet is troostrijk.
Is het niet een idee om daar een speciale zender voor te creëren? Requiem TV. Waar de hele dag de 25 laatste, bekende overledenen in een mooi, smaakvol docu-jasje vertoond worden. En elke keer als er eentje bij komt, gaat er ook weer eentje weg. Desnoods met wegstemmen via sms'jes.
Ik heb wel eens eerder geschreven over de Thaise koning. Toen zijn zus overleed, werd er een complete zender gereserveerd, alleen voor haar nagedachtenis.
Het enige wat je zag, was een roeiboot waarop haar kist stond, varend over de rivier in Bangkok. En dat met een Thais rouwmuziekje eronder. En dat maandenlang, 24 uur per dag! Ik weet niet wat de kijkcijfers waren, maar het idee vond ik, ondanks het totalitaire trekje ervan, erg mooi.
Requiem TV.
Je betaalt het van de commercials over uitvaarten, waarmee je tegenwoordig wordt doodgegooid. Doodgaan is een event geworden. Misschien ook opnames maken van de begrafenis/crematieceremonie. De speeches leveren volgens mij prachtige tv op. Emotioneel, maar vaak ook gelardeerd met goeie anekdotes en humor.
Requiem TV. Nu vindt u het belachelijk, maar er komt een tijd dat het allemaal heel gewoon is. 'Mark my words'.
