Randy Fenoli van het populaire TLC-programma Say yes to the dress heeft New York tijdelijk verruild voor het Brabantse Deurne. Maar het bruidsdrama was er niet minder om. Televizier.nl sprak bruidsgoeroe Randy in Amsterdam.
Wat zijn de verschillen tussen Amerikaanse en Nederlandse bruiden?
„Ik word hiervoor waarschijnlijk Amerika uit geschopt, maar daar komt-ie: In Amerika zijn de bruiden wat verwend. Ze willen dat de hele bruiloft om hen draait en ze zijn helemaal niet meer bezig met de liefde, de ceremonie en de traditie. De bruiden willen alleen maar een sexy, doorschijnende jurk met veel glitters. De dames met wie ik hier in Nederland heb gewerkt, zijn vooral gelukkig dat ze gaan trouwen en blij wanneer ze een jurk vinden. Ze zijn veel meer ingetogen.”
Is dat niet saai?
„Oh nee! Er zit genoeg drama in de serie, maar op een goeie manier. En de bruiden zijn dankbaar en vriendelijk. Ze vonden het zo leuk dat ik er was. Dat raakte me echt.”
In Say yes to the dress is de jurk belangrijk, maar het gaat ook heel erg om de verhalen achter de bruiden.
„Dat was hier niet anders. Ik heb dingen meegemaakt die ik in al die jaren nog niet had gezien. Een van de bruiden was slechtziend en dan is het kiezen van een bruidsjurk natuurlijk heel lastig. Het is bijna zonde om dit te verraden omdat het zo mooi was, maar haar blindengeleidenhond was degene die de jurk uiteindelijk koos. Die twee waren zo verbonden dat de hond haar emoties kon voelen. Hij voelde dat ze in een van de jurken gelukkig was en sprong van enthousiasme op en neer. Daarna kwam ze in een andere jurk aanlopen en toen bleef de hond gewoon zitten. Dat was ongelooflijk.”
Say yes to the dress gaat al 15 seizoenen mee. Waarom is het programma zo succesvol?
„Omdat het zo echt is. Dat is ook een van de redenen waarom ik zo trots bent op het programma. Bij ons is niks gescript of van tevoren doorgesproken. Buiten de camera om praat ik ook niet met de bruiden, omdat de reacties zo spontaan mogelijk moeten zijn. In deze Nederlandse serie zit bijvoorbeeld een bruid die een jurk had gevonden die ze helemaal geweldig vond en haar entourage ook. Maar het enige wat ik zag, was haar buikje. Dat heb ik ook gezegd. Daarmee had ik de enige jurk die ze mooi vond, verpest. Toen was ik wel even in paniek. Uiteindelijk vond ik een jurk die net was binnengekomen. Ik zag meteen dat het de juiste was en gelukkig was ze het daar zelf ook mee eens. Ze zei ‘ja’ tegen de jurk.”
Say yes to the dress Benelux, dindag, 19.00 • TLC
